Mijn lucht, mijn ademhaling, mijn alles

De rol die ademhaling in mijn leven speelt is heel intens. Dat was vroeger al in mijn jongste jaren en nu nog steeds. Alleen is er een verschil tussen vroeger en nu. Vroeger had ademhaling een negatieve lading voor mij. Ademhaling was al in mijn eerste levensjaar verstikkend en bedreigend tot langdurige ziekenhuisopnames aan toe.

Nu is dat precies andersom. Ademhaling is mijn kostbaarste bezit. Ademhaling staat voor positief, ruimte en mogelijkheden. Ik was een zwaar astmatisch kind en het thema ademhaling heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Vrij en blij, ook al zitten de omstandigheden nog wel eens tegen.

Ik kan mij geen leven zonder bewust ademhalen meer voorstellen. Met bewust bedoel ik niet dat ik let op elke ademhaling die ik doe, maar ik gebruik mijn ademhaling als kompas. Ik check er regelmatig op in om te weten hoe het met mij gaat en regel vanuit daar hoe ik mij voel. Ik weet nu dat het ervaren van vrijheid en jezelf zijn een bewuste keuze is en de motoriek van mijn ademhaling sluit zich daar bij aan. Alles ligt in essentie besloten in mijn ademhaling en ik kan daarbij komen op elk moment.

Veel verdriet heb ik over de vroegere jaren waarin mijn band met ademhalen niet zo positief was, de vijand, het gevecht om lucht, de doodsangst, de onrust, de volgende aanval waar ik in kon stikken. Maar vooral is er verdriet om de energie die ik tekort kwam om mij veilig en gewenst te voelen door het leven zelf. Het doodgewoon hebben van lucht was een opgave. Tussen de vrijheid om te spelen, de onbevangenheid om de wereld te ontdekken, aansluiting vinden bij leeftijdsgenootjes stond altijd weer de onmacht, ik kon dat fysiek niet. Ik voelde mij al vroeg anders dan anderen en werd daarmee terughoudend en onzeker in het leven.

Nu nog altijd zijn er resten oude angst in mijn systeem besloten wat eigenlijk nog altijd is van dat schattige, bleke, magere meisje wat de meeste tijd ziek, zwak en benauwd was. Ik herken het, ik ben het. Daar is ze weer inmiddels 45 jaar later, de neiging om mijzelf ‘lucht’ te onthouden, mijzelf te verstrikken, kleiner en minder te maken dan wie zij is. Gelukkig kan ik inmiddels goed met die kleine schat opschieten. Zie haar zorgelijk in de leegte staren op de rand van de zandbad, het verwerken van drie weken in het ziekenhuis worstelen met lucht. voor de eerste keer weer buiten. De motoriek van mijn ademhaling veranderd, mijn keel voelt krapper, mijn ademhaling is sneller en ik heb de neiging om mijzelf naar de achtergrond te verplaatsen. Maar inmiddels voel ik ook in al mijn vezels dat vrijuit en vol ademhalen mijn geboorterecht is, wist ik toen veel.

Over het verstikkende gevoel van benauwdheid wat mij jarenlang heeft beziggehouden ben ik heen. Lucht, ik neem het er tegenwoordig ongehoord van zonder schuldgevoel. Daarnaast zijn de hooikoorts, allergie, chronisch verstopte neus, hyperventilatie en sterke medicijnen ook al lang geen deel meer in mijn leven. Het was een klus om de vrijheid, energie en ontspanning te verkrijgen waar ik van jongs af aan al naar hunkerde.

Het begon met inzicht te krijgen in alle puzzelstukjes van mijn adempatroon en alles wat daar verband mee hield. Daarmee leerde ik dat ik geen slachtoffer hoefde te zijn van mijn ademhalingsproblemen en dat ik mijn leven kon veranderen door goed te gaan ademhalen. Achteraf gezien lag in mijn kinderjaren mijn bestemming luid en duidelijk besloten. Ik mocht het ontdekken met vallen en opstaan. Het geeft mij dan ook meer dan voldoening om nu anderen mensen te helpen met hun lucht, hun ademhaling, hun alles.

Nancy van der Hoek

Fysiotherapeut met bijzondere interesse en specialiteit in ademhaling